εσωκουρίτης

ἐσωκουρίτης, ὁ (Μ)

μοναχός που έχει καρεί και μένει σε κοινοβιακή μονή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < έσω + θ. κουρ- (πρβλ. κουρά) + επίθημα -ιτης (πρβλ. ενορ-ίτης, συνορ-ίτης)].